Over het ras

Veel mensen vallen voor het uiterlijk van een Shiba, dat een hoog knuffelgehalte heeft. ‘Ze lijken zo op een vosje’ hoor ik mensen zeggen en dat klopt ook wel. Echter, bij de keuze voor een Shiba moet je er rekening mee houden dat ze eigenzinnig zijn, in principe geen grote ‘will to please’ hebben (ze doen liever wat ze zelf willen!) en bij tijd en wijle Oost-Indisch doof. Maar bij het eerste kraakje van de deur van de koelkast of geritsel van een verpakking, staan ze vanuit hun luie ligstand in de woonkamer naast je in de keuken, in de verwachting dat er iets lekkers hun kant op komt. Denk niet dat het ooit een slaafse kameraad wordt, een Shiba vindt dat beneden zijn waardigheid. Maar pak je het goed aan, investeer je in een consequente opvoeding, dan wordt dat beloond met trouw en loyaliteit

Heb je visioenen van lange wandelingen langs het strand of door de bossen, waarbij je hond lekker los loopt en zijn ding doet, dan hoop ik dat je hem goed hebt getraind en dat hij ook daadwerkelijk luistert naar je commando ‘kom!’, want Shiba’s zijn en blijven jagers en mijn ervaring is dat als ze iets in de neus hebben, je vaak kunt roepen wat je wilt. Ze komen pas terug als het hun uitkomt en dat zou zomaar een paar uur later kunnen zijn. Daarom houd ik mijn honden altijd aangelijnd, waarbij ik ze voldoende vrijheid geef om te kunnen spelen en doen, maar waarbij ik altijd controle houd over hun acties.

Met een Shiba heb je een hond die van nature een waardig uiterlijk heeft, ze stralen een soort zelfbewustzijn uit, dat door andere honden niet onopgemerkt blijft. Door hun recht opstaande oren en krulstaart maken ze een alerte indruk en je zult merken dat andere honden daarop reageren met blaffen. Een Shiba zal zelden uit zichzelf naar een andere hond blaffen, mijn ervaring is dat het altijd andere honden zijn die beginnen. Ik zie onze Shiba’s dan echt zo’n blik krijgen van ‘Werkelijk? Wat is jouw probleem?’. En dat maakt dat ik dan weer helemaal verliefd word op mijn eigen honden, ik vind die houding geweldig! Je moet trouwens wel tegen een beetje haar kunnen: tijdens de rui komt de ondervacht los en je zult versteld staan over de hoeveelheid haar dat dat oplevert! Je kunt er kussens mee vullen, truien van breien etc. Ben je gevoelig voor dit soort zaken, dan is het verstandig goed uit te proberen of dit niet tot onoverkomelijke problemen gaat leiden. Want ook al is de Shiba katachtig en schoon op zichzelf, ze hebben niet die typische hondengeur, het verlies van haren houd je niet tegen!

 

Vergis je ook niet in een Shiba door te denken, ach, het is maar een middelgroot hondje…… dat kunnen we wel aan. Een Shiba (en met name een reu!) is beresterk en wat hij in zijn kop heeft, heeft hij niet in zijn kont zitten. Dus je moet als eigenaar, letterlijk, stevig in je schoenen staan, anders neemt hij een loopje met je.

Een Shiba is een geweldige hond voor de juiste persoon, ik zou in mijn leven geen andere soort hond kunnen voorstellen. Maar passen de karakter eigenschappen van de Shiba niet bij jou, laat je dan niet (ver)leiden door het uiterlijk, maar kies dan gewoon voor een ander ras. Niemand is er bij gebaat als uiteindelijk blijkt dat het hebben van een Shiba toch heel anders is dan je dacht. En dan is 15 jaar (de gemiddelde leeftijd van een gezonde Shiba) toch wel een erg lange tijd.